ಒಂದಿಷ್ಟು ವಿವರಣೆ .............

ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಸಂತೋಷ. ನನ್ನ ಖಾಸಗಿ ಅನುಭವವೊಂದು ಗಂಭೀರವಾದ ಚರ್ಚೆಗೆ ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿದೆ. ಈ ಸಂದರ್ಭದ ಮಹತ್ವವ ವಿಚಾರ ಒಂದರ ಚರ್ಚೆಗೆ ಇದು ಗ್ರಾಸವಾಗಿದೆ.

ನಾನು ಜಾತಿಯನ್ನು ಗೃಹಿಸಿದ ಬಗೆ ಯಾವುದು ? ಇದು ಮೊದಲ ಪ್ರಶ್ನೆ. ಜಾತಿ ಎನ್ನುವುದು ನಾವು ಕರೆಯುವ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ, ಒಕ್ಕಲಿಗ, ಲಿಂಗಾಯಿತ ಎಂಬ ಶಬ್ದ ಮಾತ್ರವಾ ಅಥವಾ ಮನಸ್ಥಿತಿಯಾ ? ನನ್ನ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಮನಸ್ಥಿತಿ. ಈ ಮನಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಕೇಂದ್ರವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ನಾನು ಜಾತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತೇನೆ, ಮಾತನಾಡಿದ್ದೇನೆ.

ನನ್ನ ಎದುರಿಗೆ ಬಂದ ಹುಡುಗ ಜಾತಿಯ ಪ್ರಸ್ತಾಪ ಮಾಡದಿದ್ದರೆ ಸಮಸ್ಯೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅವನು ಪ್ರತಿಭಾವಂತ ಎಂದು ಕೆಲಸ ಕೊಡುವ ಬಗೆ ಯೋಚಿಸಬಹುದಿತ್ತು. ಆದರೆ ನಾನು ನಿಮ್ಮವ ಎಂದು ಹೇಳುವ ಮೂಲಕ ಆತ ಜಾತಿಯ ಲಾಭ ಪಡೆಯಲು ಯತ್ನಿಸಿದ. ಅಂದರೆ ಸ್ವಲಾಭಕ್ಕಾಗಿ ಇಂದು ಜಾತಿಯನ್ನು ಬಳಸಿದವನು ನಾಳೆ ಏನನ್ನಾದರೂ ಬಳಸಬಹುದು. ಇದು ಅಪಾಯಕಾರಿಯಾದದ್ದು. ಆದ್ದರಿಂದ ಆತನ ಜಾತಿಗಿಂತ ಆತನ ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮ ವಿರೋದಿ ಮನಸ್ಥಿತಿ ನನಗೆ ಭಯವನ್ನು ಉಂಟು ಮಾಡಿತು. ಜೊತೆಗೆ ಹೀಗೆ ಜಾತಿಯನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡವ ನಂತರ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ಬ್ಯಾಗು ಹಿಡಿದು ಓಡಾಡಿದ್ದು. ಇದು ಸಹ ನನಗೆ ಅಘಾತವನ್ನು ಉಂಟು ಮಾಡಿದ್ದು.

ಇನ್ನು ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮ ಮತ್ತು ಜಾತಿಯ ವಿಚಾರ. ನಾನು ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗ ಬಹುತೇಕ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರೇ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದ್ದರು. ಸಂಯುಕ್ತ ಕರ್ನಾಟಕ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ನಾನು ಕೆಲಸ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದಾಗ, ಅಲ್ಲಿ ಮಾಧ್ವ ಸ್ವಾಮಿಗಳ ಆಡ್ದ ಪಲ್ಲಕ್ಕಿ ಉತ್ಸವ ಮುಖ ಪುಟದ ಬಹುಮುಖ್ಯ ಸುದ್ದಿಯಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ, ಜನಪದ ಉತ್ಸವ ಮತ್ತು ನಂಬಿಕೆಗಳು ಅವರಿಗೆ ಮುಖ್ಯ ಎನ್ನುಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಬಹುತೇಕ ಕೆಲಸಗಾರರು ಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರು ದೊಡ್ದವರೇ ಅಥವಾ ಶಂಕರಾಚಾರ್ಯರೇ ಎಂಬ ಬಗ್ಗೆ ದಿನಗಟ್ಟಲೇ ಚರ್ಚೆ ನಡೆಸಿ ಜಗಳವಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವವರಿಗೆ ಇದೇ ಮುಖ್ಯ ವಿಚಾರವಾಗಿತ್ತು. ನಮ್ಮ ಜನರ ಬದುಕು ಜನ ಜೀವನ ಮತ್ತು ನಂಬಿಕೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಅಪಾರ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡ ನನಗೆ ನಮ್ಮ ಶಿಷ್ಟ ದೇವತೆಗಳಿಗೆ ಸಿಗುವ ಪ್ರಾಶಸ್ತ್ಯ ಗ್ರಾಮೀಣ ಶಕ್ತಿ ದೇವತೆಗಳಿಗೆ ಸಿಗುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಅಂದರೆ ಅದೇ ಮನಸ್ಥಿತಿಯ ಪ್ರಶ್ನೆ. ಇಲ್ಲಿ ನಾನು ಯಾರನ್ನೂ ದೂರುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಜಾತಿಯ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು ಎತ್ತುತ್ತಿಲ್ಲ.

ಪತ್ರಿಕೆ ಎನ್ನುವುದು ಒಂದು ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಹಾಗೆ. ಅದಕ್ಕೂ ಮನಸ್ಸು ಹೃದಯ ಕಿಡ್ನಿ ಎಲ್ಲವೂ ಇರಬೇಕು. ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವವರು ಇಂಥಹ ಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ರೂಪಿಸುವಾಗ ಅವರ ಮನಸ್ಸು ಅಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಫಲನವಾಗುತ್ತದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವವರ ಮನಸ್ಸು ಎಲ್ಲ ಜಾತಿ ಸಮುದಾಯವನ್ನು ಮೀರಿ ಬೆಳೆಯಬೇಕು. ಹಾಗೆ ಎಲ್ಲ ರೀತಿಯ ಜನರ ನಂಬಿಕೆಗಳಿಗೆ ಅಲ್ಲಿ ಅವಕಾಶ ಇರಬೇಕು. ಇದು ಯಾವಾಗ ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದರೆ ಎಲ್ಲ ಜನ ಸಮುದಾಯಗಳ ಮನಸ್ಸುಗಳೂ ಒಂದಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದಾಗ ಮಾತ್ರ. ಈಗ ಇರುವ ಜಾತಿ ಸಮುದಾಯಗಳ ಜೊತೆ ಅವಕಾಶ ವಂಚಿತರಿಗೂ ಅವಕಾಶ ಸಿಕ್ಕರೆ ಆಗ ಒಟ್ಟಾರೆಯಾಗಿ ರೂಪಗೊಳ್ಳುವ ಮನಸ್ಸು ಹೆಚ್ಚು ಸುಂದರವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಆ ಮನಸ್ಸುಗಳ ರೂಪಿಸುವ ಪತ್ರಿಕೆ ಕೂಡ ಸುಂದರವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಇಡೀ ಜನ ಸಮುದಾಯವನ್ನು ಅದು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ಇನ್ನೂ ಸರಳವಾಗಿ ಹೇಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತೇನೆ.

ನನ್ನ ಅನುಭವ ನಾನು ಒಪ್ಪಲಿ, ಬಿಡಲಿ ಅದು ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಜಗತ್ತಿನದು. ಹಾಗೆ ನನ್ನ ನೋಟವನ್ನು ನನ್ನ ಈ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಜಗತ್ತೇ ನಿರ್ಧರಿಸುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆ, ಬೇರೆ ಜಾತಿಯವರ ಆಲೋಚನೆಗಳನ್ನೂ ಸಹ. ಹೀಗಾಗಿ ನಾನು ನೋಡಿದ್ದೇ ಸತ್ಯ ಎಂದು ಹೇಳುವ ಎದೆಗಾರಿಕೆ ನನ್ನಗಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ನೋಟದಲ್ಲಿ ತಪ್ಪಿರಬಹುದು ಎಂದು ನನಗೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ನನಗೆ ಅನ್ವಯಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಈ ಮಾತುಗಳು ಬೇರೆ ಜಾತಿಯಿಂದ ಬಂದವರಿಗೂ ಅನ್ವಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ನಾವೆಲ್ಲ ಇಂತಹ ಬದ್ಧ ಆಲೋಚನೆಗಳಿಂದ ಹೊರಕ್ಕೆ ಬರಲು ಯತ್ನ ನಡೆಸಲೇಬೇಕು.

ಈಗ ಪತ್ರಿಕೆಗಳ ಮನಸ್ಥಿತಿಯತ್ತ ನೋಡೋಣ. ನಮ್ಮ ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಆಲೋಚನೆಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಬೆಳೆದು ಬಂದಿದೆ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಬೇರೆ ಜಾತಿ ಸಮುಧಾಯದ ಜನ ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮಕ್ಕೆ ಬರದಿದ್ದ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಊ ಉದ್ಯಮವನ್ನು ಕಟ್ಟಿದರು, ಬೆಳೆಸಿದರು. ಆದರೆ ಇದಕ್ಕೆ ಒಂದೂ ಸಂಪೂರ್ಣತೆ ಬರಬೇಕಾದರೆ, ಅದು ನಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿಗಳ ಹಾಗಿರಬೇಕು. ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಜಾತಿ ಜನ ಸಮುದಾಯದ ಜನ ಬದುಕುವ ಹಾಗೆ. ನಿಜ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಭಾರತ ಎಂಬ ಬಹುಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ನಾಡು ಇರುವಂತೆ ಬಹು ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಪತ್ರಿಕೆಗಳ ಮನಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಬೇಕು.

ನಾನು ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕದ ದೀವರನ್ನು ವರದಿಗಾರರನ್ನಾಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದ್ದೆ. ನನಗೆ ಉತ್ತರ ಕನ್ನಡ ಎಲ್ಲ ರಾಜಕೀಯ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿತವಾಗುತ್ತಿದ್ದುದು, ಏಕಮುಖವಾದ ನೋಟದ ಮೂಲಕ. ನನಗಿದ್ದ ಕುತೂಹಲ ಎಂದರೆ ಈ ಎಲ್ಲ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಇನ್ನೊಂದು ಜಾತಿ ಸಮುದಾಯದಿಂದ್ ಬಂದವರು ಹೇಗೆ ನೋಡುತ್ತಾರೆ ಎಂಬ ಬಗ್ಗೆ. ಈ ಕುತೂಹಲ ಈಗ ನನಗೆ ತಣಿದಿದೆ.

ಒಂದು ಪತ್ರಿಕೆ ಎಂದರೆ ಮಿನಿ ಭಾರತ ಇದ್ದಂತೆ ಇರಬೇಕು. ಆಗ ಮಾತ್ರ ಅದು ಸಮಾಜವನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ, ಅದು ಭ್ರಾಹ್ಮಣರ ಕೇರಿಯೂ ಆಗಬಾರದು. ಲಿಂಗಾಯಿತರ ವಠಾರವೂ ಆಗಬಾರದು, ಹರಿಜನರ ಕೇರಿಯೂ ಆಗಬಾರದು. ಇದೆಲ್ಲ ಸೇರಿದರೆ ಮಾತ್ರ ಅದು ಸಮಾಜವನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ. ನನಗೆ ಏನ್ರಿ ಗೌಡ್ರೆ, ಬನ್ರಿ ಪಾಟೀಲರೆ, ಯಾಕ್ರಿ ಬಿರಾದಾರರೇ ಎಂದು ಮಾತನಾಡುವ ವಾತವರಣ ಇಷ್ಟ. ಅದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಯಾವುದೋ ಜಾತಿಗಳ ಕೇರಿಯನ್ನಾಗಿ ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಮಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಸಹಮತ ಇಲ್ಲ.

ಇನ್ನು ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ವೈಯಕ್ತಿಕ ವಾಗಿ ಮಾಡಿದ ಟೀಕೆಗಳ ಕುರಿತು;

ನಾನು ಇದುವರೆಗೆ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಕೆಲಸಕ್ಕಾಗಿ ಯಾವ ರಾಜಕಾರಣಿಯ ಬಳಿಯೂ ಹೋಗಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಒತ್ತಡ ಹೇರಿಸಲು ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ಬಳಿ ಹೋಗುವ ಅಗತ್ಯ ಇಲ್ಲ. ಯಾವುದೇ ಒಬ್ಬ ರಾಜಕಾರಣಿ ನಾನು ವೈಯಕ್ತಿಕ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದರೇ ಅದೇ ಕ್ಷಣ ನಾನು ಈ ವೃತ್ತಿಯನ್ನು ಬಿಡಲು ಸಿದ್ದನಿದ್ದೇನೆ.

ನನ್ನ ಕಚೇರಿಯಲ್ಲಿ ಯಾರನ್ನೂ ನಾನು ಜಾತಿಯ ಕಾರಣದಿಂದ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿಲ್ಲ. ಪ್ರತಿಭೆಯನ್ನು ಗಣನೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಯತ್ನಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಎಲ್ಲ ಜಾತಿ ಜನಸಮುದಾಯಗಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವ ಅರೋಗ್ಯಪೂರ್ಣ ಮನಸ್ಸುಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಯತ್ನಿಸಿದ್ದೇನೆ.

ಹಾಗೆ ಇಂತಹ ಆರೋಗ್ಯಪೂರ್ಣ ಮನಸ್ಸುಗಳು ಯಾವುದೇ ಒಂದು ಜಾತಿಯ ಜಹಗೀರು ಅಲ್ಲ ಎಂಬ ಅರಿವು ನನಗಿದೆ.